Boodskap vir die week

Boodskap vir die week

Christus van die kruis — 1 Korintiërs 1:18-31

Dit is Sondag die derde Sondag in lydenstyd. In hierdie tyd fokus ons op Jesus se lyding. Ons dink aan die pad wat Hy vir ons geloop het. Hoe Hy uitgedaag is, bedreig is, gespot is en uiteindelik ter dood veroordeel is. Ons ken die verhaal.

In 1 Korintiërs 1 skryf Paulus vir ’n gemeente waarin daar baie vrae is oor die navolging van Jesus. Trouens, die mense van Korinte het eindeloos gestry oor wat dit beteken om dissipels van Jesus te wees. Hulle het gestry oor die eet van offervleis, oor die gebruik van die nagmaal, oor die versorging van die armes, oor die Joodse gebruike- of dit nog streng nagekom moet word. Hulle het ook verskil oor morele kwessies, oor die huwelik en oor seksualiteit. Hulle het mekaar selfs hof toe gesleep. Hulle was onseker oor die Christelike vryheid van die talle Joodse wette en morele reëls van die samelewing. Maar hulle het ook verskillende rolmodelle aangehang. Daar was die Paulus aanhangers, en die Sefas (Petrus) volgelinge. En dan was daar die wat baie vroom gesê het hulle volg net vir Jesus. ’n Mens kry ’n prentjie van ’n geloofsgemeenskap waarin die navolging van Christus een groot eindelose gestry geword het. Dit ontbreek aan die vreugde wat die vroeë kerk gekenmerk het. Dit ontbreek aan die goedhartigheid en mededeelsaamheid waarvan Handelinge vertel. Iets groots is fout met die geloofsgemeenskap in Korinte. Dalk was hulle te welvarend. Dalk het dit te maklik met hulle gegaan. Dalk was hulle te sterk, vandaar die gestryery. Wie sal weet?

Paulus neem hulle egter sommer hier aan die begin van die brief terug na die begin van alles. Die begin van alles is Christus, die gekruisigde. Sy boodskap is nie ingewikkeld nie. Sy genade is verstaanbaar vir almal. Sy verlossing is toeganklik vir elke sondaar. Sy beeld van God is bevatlik. Sy lyding vir mense sluit sondaars in, onbesnedenes, heidene, Jode, afvalliges, kleingelowiges, sukkelaars, verwondes en gebrokenes. Dit is die Evangelie. Die Goeie Nuus is dat Christus ons nie met mag oorrompel nie, maar subtiel by ons staan in ons broosheid en ons aanraak. Sy wonde ontmoet ons wonde. Sy broosheid en vrae en onsekerheid ontmoet ons s’n. En dan gebeur geloof. Mag ons daarom in hierdie tyd so ons eie broosheid verstaan, dat sy broosheid vir ons reuse betekenis kry. Geloof in sy mag alleen kan ons  nooit so naby aan Hom bring soos wanneer ons Hom leer ken in sy stukkendheid en vrae nie.  ’n Geseënde lydenstyd vir jou!